Слабо осветлени тунели кои се протегаат во далечината, метални скалила чие ехо се одбива од блиските ѕидови и огромни вертикални дупки кои пропаѓаат во мрак – огромни соби наменети за проектили вооружени со нуклеани боеви глави.
Преполни со знаци на распаѓање и оставени на природата овие напуштени бази за ракети се мрачен спомен но и фасцинантни места за истражување. Овие подземни бункери и силоси – американски и советски – потсетуваат на не толку далечното минато кога крајот на светот не беше абстрактен концепт. Не само што луѓето верувале дека нуклеарна апокалипса е возможна, за многумина таа била неизбежна.
