Градовите стануваат сè повлијателни економски играчи. Топ 100 листата на економии објавена кон крајот на 2016 година од страна на Чикашкиот совет за глобални прашања, јасно го покажува дека овој тренд.
Во рангирањето на 100-те најмоќни економии во светот, американскиот институт наведува 42 градови, пишува францускиот весник Les Echos.
Авторите се повикуваат на БДП-то на државите и сите главни градови, врз основа на податоци од 2014 година, како и на прометот на најголемите компании. Првите места на ранг-листата ги завземаат земјите – Кина и САД. Но и многу од градовите тераат подеднакво добро, ако не и подобро од повеќето економии во светот.
Mеѓу првите 25 економии во светот се наоѓаат два града – Токио на 14-то место, додека Њујорк е на 19 место, со БДП над 1 трилион долари. Споредено со националните економии со слична големина, економското производство на Токио го поставува пред Саудиска Арабија, Канада, Шпанија и Турција, а Њујорк е пред Иран, Австралија, Полска и Египет.
Економски највлијателните градови се концентрирани во САД (вкупно 12 во ранг-листата) и Кина (со 8 градови). Западна Европа заостанува со само 6 градови – Лондон, Париз, Амстердам, Милано, Мадрид и Дизелдорф. Големите европски метрополи како Берлин, Рим и во Стокхолм ги нема во листата, со што се побива хипотезата дека државната власт и културното влијание недвосмислено водат и кон економска моќ, анализираат авторите на извештајот.
Африка, освен што има малку земји во првите 100, нема ниту еден град во рангирањето. Населението овде не е толку урбанизирано како во другите делови на светот, па очекувано, африканските градови имаат помала економска важност. Од друга страна, „стапката на урбанизација е највисока во историјата, и во следните 25 години се очекува урбанизираното население двојно да се зголеми”, предвидуваат од институтот. Тој пораст на урбаното население ќе биде пропратен и со економска зрелост, дополнуваат авторите на извештајот.
Друга забележителна карактеристика е дека градовите во топ 100-те економии генерираат огромен дел од националните бруто домашни производи, дел кој го надминува уделот на останатото население во државата. „При индекс од 1.0, кој означува еднаков степен меѓу уделот на градот во населението на земјата, и уделот во националниот БДП, градовите класирани меѓу првите 100 економии имаат среден индекс од 1.46“, се истакнува во извештајот.
Така, на пример, 12-те американски градови кои влегуваат во рангирањето претставуваат само 29.1% од вкупното население на САД, но генерираат 34.7 отсто од бруто домашниот производ.
12 градови во САД, кои влегуваат во ВТА претставуваат само 29,1 отсто од вкупното население, но генерира 34,7 отсто од БДП на САД.
Ќе видиме ли Г-7 на градови, во блиска иднина?
Според авторите на извештајот, тоа што Токио и Њујорк денес успеваат да се натпреваруваат со Канада и Австралија е знак дека националните лидери мора да „инвестираат во инфраструктурата, а институциите да го промовираат урбаниот развој“.
Ако државите веќе не се единствените економски играчи, се поставува и прашањето по однос на учеството на градовите и компаниите во глобалното владеење. Соочени со „светски поредок загрозен од политичка и еколошка нестабилност“, влијателните градови треба да се обединат и да извршат влијание на глобално ниво, слично на земјите од Г-7.
А градовите веќе ги направија првите чекори во таа насока, формирајќи ја Cities 40 – мрежа од градови кои се борат против климатските промени.
Од друга страна, многу влијателни градови (во економска смисла), се соочуваат со екстремна нееднаквост во приходите, како и со други форми на социјална исклученост. Овие се нееднаквости кои не треба да се игнорираат, бидејќи го поткопуваат капацитетот и го загрозуваат нивниот легитимитет да дејствуваат на светската сцена“, се истакнува во извештајот.
