Во густо населениот Хонгконг мртвите веќе им создаваат проблеми на живите.
Откако мајката на Чуи Јоен-Синг умира во април, таа е кремирана, а урната со правот е оставена на чување додека тој се обидува да најде место каде што ќе може да ја чува трајно. Чуи бил подготвен да чека до 18 месеци за место со големина на куќичка за гулаби во Меморијалната зграда. Ако не најде место, тој размислува да ја чува во континентална Кина, каде што веќе се наоѓа урната со пепелта на татко му, или пак да преземе драстичен чекор кој е во спротивност со кинеската традиција.
“Веројатно би ја фрлил прашината на мајка ми во некој јавен парк”, вели пензионираниот универзитетски професор. – Меѓутоа, ако го направев тоа, веројатно немаше да се чувствувам многу добро. Кинезите сметаат дека човекот треба да е погребан во земјата за да најде мир“, додава тој.
Во преполниот 7.2-милионски град, во последно време е исклучително тешко да се пронајде гробно место. Ограниченото градежно земјиште и високите цени на имотот се соочуваат со кинеската традиција на одредени празници да се посетуваат остатоците на мртвите роднини, за да им се оддаде почит. Постарото население на Хонгконг вели дека проблемот само ќе се продлабочува. Бројот на возрасните луѓе се очекува да се зголеми од 15% од населението во 2014 година до речиси една четвртина во 2024 година. Бројот на починатите секоја година пак ќе се зголемува од 42 700 во 2010 година до 50 300 до крајот на деценијата, според проекциите на Владата.
Во 1960 година властите во Хонгконг, кој тогаш е британска колонија, почнуваат да ја промовираат кремацијата, за да го ограничат бројот на погребите во преполните гробишта. Во моментов уделот на оние кои се кремирани после смртта, достигна речиси 90%. За чувањето на пепелта, Владата гради огромни згради наречени колумбарии во кои има илјадници мали прегради за урми. Тие сепак се покажаа крајно несоодветни. Властите среќаваат сериозен отпор кај жителите на области каде што имаат намера да градат слични колумбарии. Дел од причината за овој отпор е фактот што тие привлекуваат многу луѓе за време на празниците за почит на мртвите, што од своја страна создава метеж на патот и загадување на воздухот од согорувањето на предметите кои ужалените им ги оставаат на мртвите.
Во последно време ужалените семејства можат да чекаат и до 6 години за место за нивната урната, обезбедено од државата. Затоа некои од нив се свртуваат кон приватните компании кои нудат слични услуги, дефинирани како нелегални.
Овие приватни гробишта сепак може да се прилично скапи за премногу семејства, со тоа што цените се движат од 9 500 долари до 115 000 долари.
Од 2007 година властите ги промовираат и “зелените” погреби, кои вклучуваат редукција на правот во морето или во градини. Ваквите практики сепак се во спротивност со кинеските традиции. Владата се обидува да ги промени ставовите со едукативни видеа, па дури и со промоција на спомен сајт каде што семејствата можат да им испраќаат слики и видеа на умрените, како и виртуелни дарови. Интересот останува мал, иако “зелените” погреби се зголемија од неколку десетици во 2005 година до 3 553 минатата година.
Некои компании нудат иновативни решенија. Пред три години Sage Funeral Services започнува да нуди услуги преку јужнокорејската лабораторија која користи ултрависока топлина за трансформирање на правот во спомен камења.
Компанијата нуди можност правот на својот татко, на пример, да го претворите во камења, односно да го носите во форма на обетки и ѓердан. Многу Кинези сметаат дека носењето на човечки остатоци во форма на накит или складирањето дома привлекува духови. Сепак постапката се здобива со популарност.
