Судбината сакаше истиот ден кога Никола Груевски стана слободен граѓанин на европска Будимпешта, неговиот братучед и човекот обвинет за второто „Големо уво“ да заврши во Шутка.
Порталите пренесоа дека ќе ја дели ќелијата со уште неколку смртници, во обид што посликовито да го доловат падот на моќникот.
По Фејсбук и по кафулињата во скопско Дебар Маало, каде што не ја есапат кармата при политичките анализи, цинично се коментира дека Мијалков е изваден со лисици од неговиот „Мериот“, само и само за да се дефокусира вниманието од азилот на Груевски.
Тоа не го менува фактот дека човекот што важеше за еден од најмоќните луѓе во Македонија ќе мине 30 дена во притвор поради сомнежот на СЈО дека и тој може да избега.
Подемот на Началникот
И самиот беше свесен дека му се плашат | Фото: Роберт Атанасовски
Легендата вели дека Сашо Мијалков по изборите во 2006 веќе го отворил шампањското да слави зашто станал министер, кога неколку дипломатски совети го премислиле братучедот Груевски да го премести зад тврдината во УБК.
Доволна беше една „бомба“ за да се увериме дека никогаш не му била шефица жената на која ѝ се обраќал со „Ало, Горде!“.
Уште од првиот ден во МВР, под дебелата сенка на сеприсутниот Никола и далеку од присојот на камерите, го создаде митот за немилосрдниот братучед, од кого се плашеа и големите вмровци.
„Од шлаканицата му летнаа очилата на министерот“, вака финишираше една од кратките хорор-приказни од неговото време што се пренесуваа исклучиво од уста на уво.
Не само што не му се изговараше името, туку требаше да минат десет години за да го чуеме неговиот глас во прислушуваните разговори.
И самиот беше свесен дека му се плашат.
Тоа јасно се чу на снимката, на која како осмоодделенец на голем одмор се фали дека се исплашила чистачката кога разбрала дека ќе работи во куќата на Мијалкови.
„Среќа што е жена!“, беше најчестиот коментар, кога, пак, Радмила Шекеринска во Собранието за првпат го отвори прашањето за имотот на Сашо Мијалков.
Целата статија на ПРИЗМА.МК
