За некого ѓубре, за некого накит

Јужното етиопско гратче Оморате се претвори во честа попатна станица за работниците кои го градат мостот на реката Омо. А како што се зголемуваше бројот на минувачите, така се зголемуваше и бројот на баровите, кои денес ги има насекаде низ гратчето. А каде што има барови, има и шишиња; а каде што има шишиња, има и капачиња. Во меѓувреме, соседното племе Dassanech ѝ најде нова примена на оваа неочекувана и обилна залиха од капачиња – од нив прават накит.

Колку повеќе капачиња имаат, толку се посамоуверени. Како и традиционалните ѓердани што ги носат, капачињата се моден детал.

Обично, припадниците на Dassanech се желни да продадат што и да може да се продаде, а да не им е неопходно. Но не и капачињата, кои сега ги сметаат за дел од својот идентитет.

Старите жени сакаат да додаваат и пердуви и расипани часовници во своите украси, а речиси секогаш паралелно носат и тешки ѓердани. Пак важи истото правило: колку повеќе украси, толку повеќе самодоверба.

* * *

Јужноафриканските племиња се спремни да рециклираат баш сé. На пример, девојките од племето Hamer ги носат ременчињата од старите часовници како ланчиња.

Овие девојки носат и шноли, ама како што можете да видите од фотографиите, не на вообичениот начин.

Во меѓувреме, владата ги присили децата од племето Mursi да одат во училиште. Паралелно и соодветно со таквиот чекор, имаше и голема кампања за вакцинирање на припадниците на племето. Па Mursi почнаа да собираат капачиња од иглите од шприцовите.

Двајцата тинејџери на сликата погоре ги носат како ланчиња, но и како бразлетни на глуждовите.

Возрасните Mursi, од друга страна, како бразлетни ги користат самите шприцови.

За Mursi, и генерално, за овие племиња, важи дека сé што доаѓа од „модерниот“ свет има потенцијал да стане накит и акцесоар. Овие предмети се статусен симбол што покажува, на пример, дека тој што ги носи пропатувал наоколу, дека ги посетил околните градови.

А откако мобилните телефони се „вдомија“ меѓу припадниците на племето Surma, и побогатите почнаа да купуваат припејд ваучери, девојките од племето почнаа да ги претвораат искористените ваучери во обетки.

Ваучерите како обетки ги носат и мажите и жените и од племињата Bana и гореспоменатото Hamer. Овие картички се направени од цврста пластика, имаат геометриска форма и се прилично издржливи, а сé се тоа квалитети што се ценат меѓу овие племиња.

Не само тоа, но жените од Hamer велат дека ги сакаат овие картички и заради тоа што го претставуваат модерниот свет. Иако тие не поседуваат телефон, овие обетки се начин да се држи чекор со прогресот, претворајќи ја технологијата во мода.

А во меѓувреме, во оддалечените региони на Ангола, членовите на племето Himba пијат лименки Фанта и Спрајт.

Погодивте, и лименките потоа ги користат како накит.

На пример, жените од племето Mucawana ги користат за да ги направат своите таканаречени „Капапо“ украси за коса.

А како украси за коса ги користат и Dassanech од Етиопија.

Од каде ваква опседнатост со модата? Којзнае, можеби затоа што не пропуштаат да читаат Vogue, кога ќе начекаат.

Фотографиите се на Ерик Лафорж. Ќе ги најдете на неговиот вебсајт.