Трн: Колку се важни средбите со децата, како оваа на фестивалот Про-за Балкан, за Вас? Дали директниот контакт со младата публика Ве инспирира да создадете нови приказни?
Мајда: Секоја средба, секоја изведба е посебна, неповторлива. Децата се исти секаде во светот – радосни, љубопитни, разиграни и искрени. Секогаш на вакви настани некое дете ќе каже нешто интересно или смешно што вреди да се запише. Еднаш, при посета на училиште во Словенија, сериозно ме прашаа: „Зошто не ја испратите чудовиштето Мици во училиште?“ Тоа прашање ме натера да размислувам, и токму нивната желба ме охрабри да ја испратам Мици, која претходно беше дома и правеше глупости, во училиште. Така настана уште една серија книги со приказни што се случуваат во училиште.
Трн: Еден писател еднаш рече дека писател за деца не се создава, туку се раѓа. Какво е Вашето мислење за ова? Дали пишувањето за деца бара посебни вештини, начин на размислување и емпатија?
Мајда: Се согласувам со изјавата. Треба да имате вродено чувство за хумор и способност ментално да се идентификувате со децата – со нивниот начин на размислување и емоции. Иако модерните детски приказни повеќе се фокусираат на животот на модерното дете во урбана средина, сепак на децата им требаат и стравот и тензијата, како во класичните бајки, но на крајот им е потребно и олеснување дека сè ќе биде во ред.
Трн: Како го одржувате детскиот поглед на светот при создавањето на Вашите дела?
Мајда: Моето детство беше вистинско детство – трчање наоколу, качување по дрвја и многу читање. Дел од тие спомени секако се појавуваат во моите приказни, но најмногу инспирација добивам од животот на денешните деца. Набљудувањето на децата ми е клучен дел од креативниот процес. Тоа што децата знаат дека не ги потценувам е причината поради која се поврзуваат со моите книги.
Трн: Дали мислите дека вашата земја доволно го поддржува промовирањето на читањето кај децата?
Мајда: Во училиштата постои програма за задолжително читање, но книгите се тешко достапни, па се користат и пиратски PDF-изданија. Постои и проект за значки за читање, каде децата се поттикнуваат сами да изберат книги, а една од нив мора да биде поезија. Има и кампањи за читање со родителите, како и проектот каде секој првооделенец добива подарок книга. Секогаш има простор за нови проекти за промоција на читањето – никогаш не се премногу!
Трн: Вашата книга „Ева и козата“ е на листата на 250 најдобри нови детски книги на White Ravens. Што е потребно една книга за деца да се издвои?
Мајда: Успехот на книгата е во наоѓањето баланс – текстот треба да биде квалитетен и истовремено привлечен за децата. Моите книги, особено серијалот за чудовиштето Мици, успеаја да го постигнат токму тоа.
