Избори и класификации имало и ќе има, ама овој е еден од почудните; не толку самиот избор, туку методот.
Во име на тоа да им се даде „подеднаква шанса“ на жените што не се „толку згодни“, во 1958-мата, истражувачите се упатија во одморалиштето Батлин во Есекс, Велика Британија, за да ја најдат девојката со „најубави очи“. На победничката и беше ветена кариера во сечење ленти на јавни настани (Порано, во Америка, тоа беше чест обичај. На официјалните отварања на разни настани речиси редовно присуствуваа згодни девојки, особено мисици).
За да се избегне било каква дистракција на судиите настрана од очите, девојките се облечени во неформални фустани и носат марами преку лицето, сé со цел да бидат видливи само од вратот нагоре и околу очите. Што ќе рече водителот: „Сега знаеме зошто жените на Блискиот Исток изгледаат толку… интригантно“.
Па така, колку и да беше приоритетно судиите да се непристрасни, „во вака нов натпревар и девојки вака провокативни како што е 19-годишната Холи Мичел“, не е чудно да се занесат еднаш или двапати. А очигледно не е чудно ни да им направат физичка инспекција на очите, како да се на сточен пазар, а девојките да се камили. Како и да е, на овој конкретен избор победи Камила Камп, ама за влакно (од трепка).
Ако ова ви е чудно, почекајте. Ова не е првиот избор на „Мис најубави очи“. Такви имало и порано: