Устата пена им фати на познавачите на образовните околности кај нас, зборувајќи веќе со години за потребата од подобрување на квалитетот на образованието, за заострување на критериумите при упис каде било, за заострување на критериумите при тестирања, при полагање испити. Сите се „глуви“ и си тераат некои свои политики додека реалноста ни се удира од глава и зборува дека во континуитет, цели генерации многу лесно си се провлекуваат низ сите нивоа на образовниот систем, а немаат капацитет да завршат.
Затоа, кога станува збор за образованието, наместо да се менуваат министри на секои три месеци, нели е редно конечно да се сфати сериозно овој ресор? Нели е редно државата да почне да реагира стратегиски и на долг рок, бидејќи ваквото производство на сѐ понеписмени генерации, непрестајно нѐ носи во амбис од кој нема назад? Нели е редно да се сослуша што кажуваат експертите и познавачите на македонското образование, кои постојано алармираат дека државата мора да има визија за македонскиот систем?
Да разгледаме со ред како стојат работите. Годинава видоа наставниците дека нема да сносат одговорност за оценките што ги спуштаат во графите оти го укинаа екстерното, па збеснаа од пишување незаслужени петки, чест на исклучоците. Просто неверојатно е колку ученици низ државава годинава поминаа одлични и во колку одделенија немаше пониска оценка од четворка во свидетелствата. Па ние, со олку деца ајнштајни на квадратен метар, не треба да сме загрижени за нашата иднина. Отсега веројатно први ќе бидеме на меѓународните тестирања во светот во сите области, наместо како што е сега, кога сме под просекот и последни на листите во друштво на Ангола и Тринидад и Тобаго. На толку петки, успехот дефинитивно ни е загарантиран!
Целата колумна прочитајте ја на: Нова Македонија
Пишува: Антонија Поповска
