Додека на пишаниот збор му се потребни барем 2-3 страници за детално да опише некоја сцена, филмот ја има привилегијата тоа да го направи на многу поконцизен начин. Но, за такво нешто потребно е маестрална вештина на режисерот.
CineFix не води во мала детална тура за тоа како режисерите користат мали визуелни хинтови и деликатни детали за да влијаат на тоа како го доживуваме и разбираме тоа што го гледаме на екранот. Сцените од филмови како Crouching Tiger, Hidden Dragon, Inglourious Basterds и други, покажуваат како Анг Ли и Квентин Тарантино оформуваат приказна сосема заобиколувајќи го основниот метод на користење зборови и нарација. Аглите, катингот, промените во перспективата, фокусот – сé се тоа само мали делчиња од сложувалката наречена добра сцена.
