10 фиктивни ликови базирани на вистински личности

Секој ден, Мишел Филпотс се буди покрај човек кој мора да ѝ докаже дека се во брак. Тој секојдневно вади фото албум за да ѝ ги покаже сликите од нивната свадба пред 13 години. Дури тогаш госпоѓата Филпотс знае дека човекот ја зборува вистината и разговара со него. Ваквата состојба на 47 годишната жена е предизвикана од повреда на мозокот при две сообраќајни несреќи. Таа се сеќава на сѐ, до 1994 година, но од тој ден наваму нема никакви сеќавања. Нејзиниот случај е претставен во филмот „50 први состаноци“, каде што Адам Сендлер мора секојдневно да ја убедува Дру Баримор дека е заљубена во него.

Зоро е тајниот идентитет на Дон Диего де ла Вега, чесен и почитуван човек кој живее во ерата на шпанската колонија Калифорнија. Тој се маскира со црн превез на очите и ги штити луѓето од тиранската влада и од други криминалци. Јоакин Муриета, исто така нарекуван и „Робин Худ од Ел Дорадо“, бил инспирација за ликот на Зоро. Неговото име, за некои политички активисти, претставувало отпор против Англо-Американската економија и културната доминација во Калифорнија. Всушност, лик со ова име се појавува во филмот „Маската на Зоро“. Во филмот, по смртта на неговиот (измислен) брат Јоакин, Алехандро (Антонио Бандерас) станува новиот Зоро и потоа го убива капетанот Лав, во чин на одмазда.

Во филмот „Терминалот“, Том Хенкс е жртва на модерниот свет. Иако приказната во филмот изгледа невозможна, таа е всушност инспирирана од вистинска приказна. Живата урбана легенда Мехран Насери, нарекуван и „Сер Алфред“ од тие што работат на аеродромот, навистина живеел на терминалот на аеродромот во Париз, Шарл де Гол. Без никакви документи, Мехран бил бегалец од Иран и ниедна држава не сакала да го прими. Без никакви докази тврдел дека има еден Британски родител, па решил да оди во Велика Британија во 1986, но документите му биле украдени во Париз. И покрај ова, тој слетал во Лондон, но бидејќи немал пасош да го покаже на Британското имиграционо биро, бил вратен во Париз. Иако првично бил уапсен од Французите, тој бил пуштен бидејќи неговиот престој на аеродромот бил легален, само што немал земја во која би можел да се врати. Црвена пластична клупа покрај местото за багаж била неговиот дом цели 18 години. Иако аеродромот на Стивен Спилбег е во Њујорк и ликот на Том Хенкс е Европеец, нема никакви сомнежи дека инспирацијата е приказната за Мехран Насери. За Мехран, животот на аеродром заврши во 2006, кога беше хоспитализиран. Потоа, бил згрижуван од многу организации и од 2008 тој живее во дом за згрижување во Париз.

Ликот на Кејт Винслет во „Читачот“ е инспириран од животот на еден од најголемите воени криминалци на Третиот Рајх. Исле Кош била чувар во концетрационен логор и имала прекар „кучката од Бушенвалд“. Таа се омажила за Карл Кош, близок пријател на Адолф Хитлер, во 1936, и го придружувала кога тој станал командант на Бушенвалд логорот, следната година. Како надзорник на жените чувари, таа ги камшикувала и тепала затворениците. Сведоци велат дека таа дури и ги терала затворениците да се силуваат еден меѓу друг, па била укорена за нејзината бруталност. Исто како и во филмот, Кош се самоубила кога била осудена на доживотен затвор за нејзините криминални дела во концетрациониот камп. Пред да се самоубие, Кош повторно се соединила со нејзиниот син, кој штотуку дознал за идентитетот на мајка му и за нејзините дела. Тој пишувал поезија која и ја испраќал во затворот. Во филмот, таа се соединува со Михаел Берг, поранешен љубовник кој се шокира кога ќе дознае за што е осудена. Откако ќе биде осудена, тој ѝ испраќа книги снимени на касета. Исто така, Исле биле обвинета и за тоа дека имала афери со затворениците, додека пак за Хана имало сомнежи дека имала секс со женските затвореници.

Ким Пик е човекот кој е инпирација за ликот на Дастин Хофман во „Дождовниот човек“. Ова се случило откако тој се сретнал со сценаристот Бери Мороу, кој го искористил Пик како инспирација и подоцна Дастин Хофман доби Оскар за оваа улога. Иако ова не е случај со Пик, ликот во филмот беше претставен дека има аутизам. Откако филмот стана хит во 1988, Пик наредните 21 година ги демонстрираше своите ментални способности на повеќе од 64 милиони луѓе ширум светот. Тој можел да запомни 98% од содржината на тоа што го читал, слушал и гледал (просечниот човек може само 45%).

Норман Бејтс е психолошки растроен сопственик на хотел, кој има илузии дека неговата мртва мајка, чиешто тело го чува на таванот, сака да ги убие гостите во хотелот. Тој развива двојна личност и се облекува како мајка му кога ги убива гостите. Сценариото за филмот е адаптирано од новела со истото име на авторот Роберт Блош. Новелата пак, била базирана на животот на серискиот убиец Едвард Гејн, кој бил уапсен во 1957 за две убиства и откопување на телата на многу жени кои го потсетувале на неговата мртва мајка. Тој ја вадел кожата од жените и си правел чорапи и „костим на жена“, надевајќи се дека ќе стане жена. Беше утвредно дека е луд и остатокот од својот живот го помина во ментална институција.

Има теорија дека ликот на Шерон Стоун од „Жена мачка“, негативката Лорел Хидар е инспирирана од адвокатката Хедер Бирд. Кога филмот беше во продукција, името на Хедер беше насекаде во весниците, претставувајќи го новиот револуцинарен крем против стареење. Кремот против стареење е главнот елемент во содржината на филмот. Козметичката компанија во првичното сценарио се вика „Avenal Beauty“. Зборот Avenal е игра на букви од зборот Aves, научното и латинското име за зборот „птици“. А тоа е суптилна асоцијација на името Бирд (птица). Кога филмот беше готов, името на компанијата се смени во „Hedare Beauty“. Адвокатката Хедер Бирд во вистинскиот живот не е злобна негативка, но има многу сличности со ликот на Шерон Стоун. И двете се убави блондинки и двете се од Солт Лејк Сити.

Чак Вепнер е боксер кој никогаш не достигнал голем успех, но во 1975 имаше шанса да се боксува со шампионот во тешка категорија Мухамед Али. Иако никој не ја сметаше борбата за сериозна, во деветтата рунда Вепнер му зададе удар на Али со кој го нокаутира. Вепнер отишол во неговиот агол и му рекол на тренерот: „Еј, го нокаутирав“. „Да“, тренерот му одговорил, „но тој сега е навистина изнервиран“. Самиот Вепнер беше нокаутиран во 15 рунда. Младиот актер Силвестер Сталоне ја гледал борбата дома на телевизија и бил инспириран да го напише сценариото за Роки, базирано на храброста на Вепнер.

Во филмот, еден свештеник е на судење за смртта на млада девојка со име Емили Роуз, откако тој ѝ извршил егзорцизам. Филмот е инспириран од 16 годишна германска девојка, која во 1968 покажувала знаци на демонска опседнатост. Со години таа патела од парализа, самоповредување, глад и демонски визии, сѐ до 1975 година, кога двајца свештеници ѝ вршеле егзорцизми кои траеле 10 месеци. За сето тоа време, Анилис одвај јадела и умрела од глад во 1976. Нејзините родители ги тужеле свештениците и тие беа обвинети за мачење. Биле осудени на 6 месеци затвор.

Кловнот Красти е циничен, брутален и зависник од цигари. Тој е ликот на омиленото шоу на Барт и Лиса. Тој оригинално бил инспириран од вистинскиот кловн Расти Нејлс, кој Мет Гроениг (креаторот на серијата) го гледал додека бил дете. Џим Ален бил човекот позади маската на кловнот Расти Нејлс и неговата програма била втора најмногу прикажувана детска серија во Портланд. Речиси сите ликови од „Симпсонови“ се базирани или од семејството или соработниците на Мет Гроенинг, а голем дел од споредните ликови ги имаат добиено своите имиња по улиците во Портланд, Орегон.