E кога бевме деца јас и брат ми, родителите не носеа во Гран Канариа. Овој остров е дел од Канарските острови во Шпанија и се наоѓа во близина на мароканскиот брег. Островот во шеесетите бил бајаги посетуван и населуван од страна на Скандинавците, а кулнимацијата ја доживеа во деведесеттите кога чартер летовите и туристичките понуди станаа поевтини и подостапни до работничката и средната класа од кога било.
Имам многу пријатни спомени од времето поминато во Гран Канариа: се сеќавам на долгите денови на плажата, ижививањето врз медузите со стап, часовите поминати пред аквариумот во ресторанот каде редовно јадевме, и на сите други работи кои претставуваа бегство од темните и студени месеци во домот во Норвешка.
Минатиот месец се вратив во Гран Канариа со родителите, за прв пат по петнаесет години. Бев љубопитен и сакав да дознаам како изгледа ова место денес. Додека се возевме покрај брегот, се загубивме броејќи ги знаците „на продажба“ пред напуштените плацови и хотели. Целиот град изгледаше како во секој момент да ќе се претвори во прав. Архитектурата на островот со евтини материјали прекриени со избледени нијанси на розова, бледо жолта и и сина боја, ме враќаше во шеесеттите години, но поради недостатокот на туристи сето тоа делуваше некако пусто. Ми беше кажано дека посетителите во последно време сé повеќе практикуваат Airbnb сместување отколку класични хотели и апартмани.
Се чувствував чудно по заминувањето од Гран Канариа. По напуштањето на местото кое некогаш ми беше мило и блиско, одлетав директно во Швајцарија за да фотографирам. Додека бев таму, решив да го посетам селото Андермат, првиот швајцарски ски центар што го најдов на GoogleMaps. Возев низ ова мало село и бев изненаден колку мрачното расположение се совпаѓаше со мојата претходна дестинација, без оглед на тоа што на Алпите сум за прв пат и што климата драстично се разликува. Испразнетите луксузни апартмани и хотели, куќите за гости, локалните ресторани… дури и падините беа празни, и покрај идеалните услови за скијање.
И Андермат и Гран Канариа ме погодија со трошните остатоци што го симболизираа типот на туризмот на умирање, оној вид одмор кој луѓето и натаму го бараат преку туристичкиот агент. Ги фотографирав двете места со идеја да ги забележам миговите што ме обземаа со исто чувство на морничава празнина што ја почувствував на двете толку различни локации.
Галерија
