Избравме 15 значајни цитати од книгите на Габриел Гарсија Маркес, кои не учат како треба да живееме, што пропуштаме и што имаме.
Габриел Хозе Гарсија Маркес (шпански: Gabriel García Márquez; 6 март 1928 – 17 април 2014) е колумбиски писател, новинар, политички активист и добитник на Нобеловата награда за литература. Роден во Аракатака, северна Колумбија, главно живее во Мексико и Европа, а во моментот најголем дел од времето поминува во Мексико Сити. Сè поголем број литературни критичари се согласуваат дека Маркес, заедно со Хорхе Луис Борхес и Хулио Кортазар, е еден од најголемите латино-американски писатели на 20 век.
Не дозволувај да умреш, без да го доживееш чудото – да спиеш со човекот што го сакаш.
Ниту еден лек не може да го излечи она што може да го излечи среќата.
Во семејниот живот е многу полесно да ја избегнеш несреќата отколку здодевните ситници.
Морате да го послушате гласот на детето кое сте биле некогаш и што сигурно тлее некаде внатре во вас. Ако го слушаме детето во нас, нашите очи повторно ќе заблескаат. Ако не ја загубиме врската со ова дете, нема да се скрши и нашата врска со животот.
Биди смирен. Умирањето е потешко отколку што мислиш.
Сите сакаат да живеат на врвот на планината, без да знаат дека вистинската среќа лежи во начинот на кој се искачува стрмната падина.
Ако во една работа е вмешана жена, знам дека сè ќе биде добро. Совршено јасно ми е дека жените го движат светот.
Инспирацијата доаѓа само за време на работа.
Сè нешто е живо. Треба само да успееш да ја разбудиш неговата душа.
Ако се судрите со вистинската љубов, таа никогаш нема да си замине од вас – ниту по недела, ниту по месец, ниту по година.
Човекот не се раѓа еднаш засекогаш на денот кога доаѓа на виделина. Животот го присилува повторно и повторно, уште многу пати да се роди повторно.
Јас не носам капа, за да не ја симнувам пред никого.
Зошто е потребно да се губат толку зборови со кои ќе се опишува она што го чувствува човек во војна, кога е доволен само еден збор – страв.
Ние сме опкружени со необични, фантастични нешта, а писателите упорно ни раскажуваат за неважни, секојдневни настани.
Прекрасен квалитет е способноста да размислуваш на минатото со радост, без тага и каење.
