Ако некогаш сте зе запрашале зошто во колективната фантазија метлата стана главен атрибут на овие демонкси суштества, одговорое лежи во ‘ржан леб и дрогим идносно халуционогени гени – ергот.
Имено, во средниот век па се до ренесансата лебот во Европа воглавно се правел од ржено брашно, а на ‘ржта расте ергот, печурка која во големи дози може да биде смртоносна. Меѓутоа, во мали количини може да биде халуциноген, објанува магазинот „Атлантик“, цитирајќи средновековни текстови во кои се опишуваат луѓе погодени од „изненадно лудило“, кои танцувале по улиците до изнемоштеност.
По доаѓањето при себе, тие опишувале психоделични визии кои го доживеале во привремената состојба на транс.
Многу подоцна, во 20-тиот век, швајцарскиот хемичар Алберт Хофман, ги објаснува ефектите од LSD, проучувајќи го ерготот.
Со текот на времето луѓето започнале да ја користат оваа состојка поради нејзините халуциогени својства.
Која е улогата на метлата во сево ова?
За „летање“ без несакани последици, било пожелно дрогата да ја апсорбираат по пат на кожата, особено гениталиите. Токму тука доаѓа до употреба на метлата, поточно нејзината рачка која ја се премачкува со паста направена врз база на ергот.
Во 1976 година, американскиот психолог Линда Капорел изнела хипотеза, според која кон крајот на XVII век државата Масачустерс била жртва на епидемијата ерготизам, а епицентарот на таа епидемија бил Салем.
